انتخاب باشگاه کتاب اکتبر: اتاق چین

از جانب اتاق چین

رادیکا غالباً می ایستاد ، تا وضعیت من را بررسی کند ، در نقاشی کمک کند یا گاهی اوقات به سادگی صحبت کند. هر چه بیشتر او می آمد ، بیشتر می خواستم که او بماند و بیشتر احساس می کردم که نسبت به او احساس می کنم. صبح بعد از دیدار تنبیر ، من به امید دیدن او از پشت بام به بیرون نگاه می کردم و ناگهان او آنجا بود ، به سمت مزرعه چرخید و دست تکان داد. او روی پشت بام به من ملحق شد و درست در کنار من ایستاد و ما از قبل کار کریشنستاتو را تماشا کردیم. پاها ، یک جفت ستون آبی ضخیم ، فشرده به هم ، کامل بودند. تنه آبی هم همینطور توری از طنابها آن را به زمین چسباند. سازندگان آسیاب شده. کامیون ها آمدند و رفتند. در یکی ، پنل پشتی آن باز می شود ، یک بازوی غول پیکر آبی دراز کشیده ، کف دست به آسمان کشیده شده است انگار که نشان می دهد دو چلپ چلوپ سبز روشن در بالای سر پرواز می کنند.

“ایزابل آرچر کیست؟” گفتم.

رادیکا دستهایش را شل و باز کرد و نفسش را بیرون داد و من احساس کردم شانه اش دستم را لمس کرد. “دختری باهوش در رمان. به پایان می رسد – چرا؟ ‘

نمی دانستم چگونه توضیح دهم. ‘بی دلیل.’

او از نزدیک به من نگاه کرد. “این یک ایده است ، می دانید. شما باید بخوانید. این به شما کمک می کند زمان را بگذرانید. ‘

من در فرودگاه کتابی برداشته بودم ، کتابی که هنوز شروع نکرده بودم اما مشتاق بودم. گویی امیدوار بودم خواندن درباره زندگی راهی برای غلبه بر آن باشد. “بله ، شاید.”

“من می توانم برای شما مقداری بیاورم. مشغول چه کاری هستید؟ ‘

من هنوز این را نمی دانستم. ‘هر چیزی. من ناراحت نیستم. ‘

ما کار روزم را که نقاشی ایوان بود و از گرمای ظهر دوری می کردم ، آغاز کردیم. رادیکا یک سرش را گرفت و من سر دیگرش. ناگهان غلتک رنگ خود را به سمت من تکان داد. آن معلم خسته شده آیا او با شما صحبت می کرد؟ ‘

نقاشی را کنار گذاشتم. ‘سازمان بهداشت جهانی؟’

“او کتابهایش را دوست دارد و نه. احتمالا از جیمز کم میاد آیا او؟ اینجا بودی؟ ‘

“جیمز کیست؟”

‘موی بلند. ریش. ارتفاع متوسط. گونه های چاق. ‘

“جیمز؟”

“من معتقدم نام او تنبیر سینگ است.”

شانه بالا انداختم و شکست را پذیرفتم. “او آمد تا بگوید مردم درباره شما صحبت می کردند.”

‘ها! من آن را می دانستم! می دانستم که می خواهد! او کار خود را خیلی دور می کند. او فکر می کند که از نظر اخلاقی بالا می رود و به همه ما نگاه می کند و توصیه می کند. “

با این حال ، من نمی توانم متوجه نشوم که او بسیار عصبانی است. با همهمه ، غلتک را یک بار ، دوبار از طریق سینی رنگ جابجا کرد.

“من فرض کردم شما اهل شهر هستید؟” گفتم ، مشتاق ادامه گفتگو هستم.

“چه چیزی باعث شد شما به این فکر کنید؟”

‘من نمی دانم. شما آنجا زندگی می کنید ، اینطور نیست؟ ‘

‘فعلا.’

“و قبل؟”

‘قبل از؟’

‘شما اهل کجا هستید؟’ گفتم ، قبلاً عصبانی شده ام.

“من اهل رانچی هستم ، که پایتخت ایالت Jharkhand است. خیلی دورتر. ‘

“پس چگونه به اینجا رسیدی؟”

او آرام آرام به دنبال سیگارهایش رفت و بعد به آن فکر کرد. نگران بودم که به او صدمه بزنم ، سعی کردم به چیزی سبک فکر کنم تا او را دوباره به دست آورم.

“آیا واقعاً باید در اطراف من سیگار بکشی؟ ویسکی به من پیشنهاد می دهید؟ این یک شیب بسیار لغزنده است که من در آن هستم. ‘

انگار که من حتی صحبت نکرده بودم ، او به سمت من قدم برداشت و جدی به نظر می رسید ، و من فکر کردم که ممکن است ما را ببوسیم ، چیزی که من بسیار می خواستم و ، در حال حاضر به نظر می رسد ممکن است ، برای آن کاملاً آمادگی نداشتم. او گفت: “من این همه عصبانیت داشتم ،” این همه کینه و انرژی که خروجی خوبی نداشت. و سپس من خروجی خود را پیدا کردم و همه چیز بهبود یافته است. ‘

‘خروجی شما؟ مثل لوله؟ ‘

“کار من ، doofus. دارو. زنده به نظر رسیدن.’

لبخند زدم. ‘متاسف. و شما به اینجا می آیید تا به من کمک کنید تا خروجی خود را پیدا کنم؟ مثل شما؟ ‘

او گفت: “فکر نمی کنم بتوانم این کار را انجام دهم.” او اضافه کرد: “این همه به عهده توست” ، و من سرم را تکان دادم ، زیرا حقیقت داشت. “اما من این مکان را پناهگاهی می دانم.”

“من فکر می کنم مادرم بزرگ شدن را دوست داشت.”

“این یک استراحت از …” او با اشاره به پشت مزرعه. علاوه بر این ، گذراندن وقت با مرد جوانی که زیاد درباره من قضاوت نمی کند ، تغییر خوبی است. “

“می دانید که من در مورد سیگار کشیدن در اطرافم شوخی می کردم و …” اما او لبخند می زد. گفتم: خوشحالم که به اینجا می آیی. ‘متشکرم.’

‘لطفا نکنید. نیازی نیست. ‘

او گونه ام را بوسید و از روی بازوی من گذشت ، و من او را دیدم که به طرف ایوان باز می گردد. من یک اشتیاق شدید برای او احساس می کردم ، و در کنار آن اشتیاق ، ایمان به این که زندگی نیازی به ناله خشم ندارد ، می تواند مملو از لحظات زیبایی باشد که به نظر می رسد با پرندگان فرا رسیده است.